در عصر جهانی شدن، مشارکت ان جی اوها و خیرین در بخش های مختلف از جمله در حوزه سلامت، وزن برجسته ای در توسعه پایدار کشورها به خود اختصاص داده‌اند. از این منظر دولت ها تلاش می‌کنند فرآیندهای مشارکت مردمی را در چارچوب مشارکت ان جی او ها و انجمن‌ها، نهادینه سازند.
جمهوری اسلامی ایران نیز از این امر مستثنی نیست. سرمایه گذاری برروی سلامت اقتضاء می کند به انجمن ها و سازمان های مردم نهاد خیرین سلامت در جهت تحقق هدف سلامت پایدار، توجه جدی و به هنگام صورت بگیرد. ولی یاری خیرین سلامت و هدایت سرمایه عظیم آنان به سوی نهادهایی توانمندتر و گسترده‌تر نیازمند اولویت سنجی و نیازسنجی درباره میزان نیاز مردم به درمان یا تاکید بر بهداشت و روش های پیشگیرانه دارد.
نیاز سنجی، اولویت سنجی و امکان سنجی می تواند مشارکت مردم را در چارچوب انجمن ها و سازمان های مردم نهاد، بر مبنای دستیابی به اعتماد و با برقراری توازن استراتژیک و راهبردی میان اطلاعات و مطالبات افکار عمومی و توان سازمان میسر سازد. تحقق این هدف مستلزم وجود روابط عمومی ای آگاه از اوضاع زمان و عصر شبکه های اجتماعی و جهان ارتباطات ماهواره ای دیجیتال است؛ روابط عمومی ای که قادر باشد با بسیج و تجهیز منابع، ارتباط دوسویه میان سازمان و مخاطب را با هدف ایجاد همدلی و همکاری و نهادینه سازی مشارکت، برای تحقق اهداف مشترک و هماهنگ سازی ناهماهنگی ها محقق سازد.
درک درست از مشارکت آگاهانه و فعالانه مردم، انجمن های مردم نهاد و دیگر موارد ضامن بقاء و توسعه عملکرد روابط عمومی است. فقدان چنین درکی روابط عمومی را در دستیابی به اهداف خویش ناکام می سازد. انجمن روابط عمومی آلمان، تعریف روابط عمومی را، « تلاش آگاهانه و قانونی به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم، بر اساس تحقیق علمی و عملی صحیح و مستمر » می داند.
انجمن جهانی روابط عمومی، روابط عمومی را بخشی از وظایف مدیریت سازمان می داند که با «عمل ممتد، مداوم و طرح ریزی شده، می کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی که با آن ها سر و کار دارند، به دست آورند ».
تعاریف مذکور نقش روابط عمومی را شامل ترویج سرمشق های توسعه و بومی سازی آن با تقویت فرهنگ توسعه، کشف و معرفی ظرفیت های جامعه، بازآفرینی فرهنگی، حفظ تعلق و پیوستگی و ممانعت از هر نوع گسستگی و ناپیوستگی می داند. شاخص هایی که در صورت تحقق، به حداقل انتظارها در کاهش فاصله و شکاف میان جامعه و دستگاه های اجرایی پاسخ امیدوارکننده ای می دهد.
روابط عمومی، با پیوند میان درون و برون سازمان ، و با مدیریتی صحیح قادر است خلاقیت و نوآوری را با ایجاد تغییر در نگرش و رفتار مدیریت و افکار عمومی دنبال کند. با این همه به درستی واقفیم که نقص در تشکیلات، کمبود اعتبارات، فقدان آموزش، نیروی انسانی ضعیف و وجود نگرش های منفی و نبود مسئولیت های استراتژیک و حرفه ای در روابط عمومی ها آنان را به چالش کشیده و به یک دستگاه تبلیغاتی تقلیل داده است تا جایی که آسیب هایی چون جا به جا شدن وظایف، گسترش غیر معقول وظایف، ناهمگونی وظایف، و وظایف موازی را برای روابط عمومی ها رقم زده است.
از این رو پیوند معقول و متناسب با سازوکارهای زمانی و مکانی، با وظایف اجرایی روابط عمومی شامل مطلع کردن و خبر دادن، ترغیب، تشویق ، ترویج و تبلیغ، انجام تحقیقات اجتماعی و افکارسنجی در پیوند با منابع سازمان و مردم، هماهنگی عوامل مورد نیاز سازمان و برقراری ارتباط با افراد و سازمان ها به نحوی که برای آن فرد یا سازمان اهمیت داشته یا در آینده خواهد داشت، به ایجاد نهادمند شدن مشارکت به ویژه در حوزه خیرین سلامت مدد می رساند.
نهادینه شدن مشارکت در حوزه خیرین سلامت با سازوکارهای درون جوش و پویا، ترغیب و تشویق خیرین، ارتقاء اعتماد خیرین، و در نهایت اجرای مدل‌های بومی جلب مشارکت و اولویت‌بندی نیازهای حوزه بهداشت و درمان را به دنبال خواهد داشت.
وجود سازکارهای مذکور در جهاني كه به سوی گشودگی سيستماتيك پیش مي رود، تنها می تواند به بالندگی مشارکت مدد برساند اما قادر نیست شکرگزار همه ایثار و از خودگذشتگی باشد که خیرین و انجمن ها وسازمان های مردم نهاد از خود نشان می دهند. درعین حال سازوکار مذکور در عصر جهاني شدن، می تواند بقاي سازمان ها ونهادها را با رضایت هرچه بیشتر مردم تامین کند. بنابراین دریافت بازتاب هاي مردمي و گنجاندن آن ها در سرلوحه اهداف و سياست گذاري هاي روابط عمومی ها در سازمان های دولتی و خصوصی است که می تواند ارتباطاتی مبتنی بر امنيت و ثبات منجر شود.
- قائم مقام وزیر بهداشت در امور مشارکتهای اجتماعی، سمن ها و خیریه های سلامت
نظر شما